İspanya maçında hüviyetini kaybeden milli takımın Bulgaristan maçı, Dünya Kupası’na katılmanın sıradan bir yolculuğudur. Bizim takım grubu ikinci sırada bitirir ama elemelerdeki takımların sıradan olmayacağı gerçeğini de kabullenmeliyiz. İtalya gibi zorlu takımların rakip olma ihtimalini de hesaba katmalıyız. Ayrıca Faroe Adaları’nın Çekya’yı yendiği bir futbol dünyasında yaşıyoruz artık. Hiçbir maçın garantisi olmayacak zor bir tünel bizi bekleyecek!
Dünya Kupası’na katılmış olmanın yıllanmış bir özlemle ilgisi var. Ama Kenan Yıldız, Arda Güler, Can Uzun gibi gençlerin dikkat çekmesinin gurur verici bir yanı da tırnak içinde! Bu demektir ki futbolda mesele bizim çocuklar. Yabancılara karşı hor gördüğümüz, alt yapıda “zor gördüğümüz” çocuklar. Yabancıların milyonlarca dolar ödenerek “kakalandığı” bir ülkede bizim gözümüz de gönlümüz de yerlidir. Çocukluğumda aralık ayında kutladığımız Yerli Mallar Haftası’na duyduğum üretimdeki saygıyı, şimdi yabancı markaların kapısında kuyruk bekleyenlerin tüketimine mi değişeceğim?
Fenerbahçe’de İrfan Can Kahveci ve Cenk Tosun kadro dışı bırakıldı. Takımda İrfan Can Kahveci’yi imha etmek üzerine kurulu bir düzen var zaten. Mesele disiplinse tren kaçtı. Mesele sorumsuzluksa, Fenerbahçe’de yabancıların sorumsuzluğuna zengin bir bakış açısı var. Kaçan şampiyonluklarda onlara asla sorumluluk yüklenmediyse, onların her hakkı mahfuz demektir! İki sezon önce harikalar yaratan İrfan Can Kahveci, Mourinho tarafından çürümeye terk edilirken, niye bir yönetici bu meseleyi irdelemedi? Mourinho, Türkiye’de ve Benfica maçlarında ruhunu paraya satarken, İrfan Can Kahveci’ye yeni sözleşme yapılmasının anlamı neydi peki? Özel bir adamı iki yıldır yedek bekletirken ve kadro dışı bırakırken o kadar cesur bir karar alınıyorsa, başka bir takıma gitmesine izin verirler mi? Hiç sanmıyorum! Bizim ülkemizde insan harcamak kazanmaktan değerlidir. H H H
Yabancıya karşı değilim ama istiap haddini aşan anlayışa ve kulüpleri bataklığa sürükleyen ticarete karşıyım. Gençliğin tohumuna güveniyorum çürümüş yabancı otlara değil. Yerli gençlere güvenmeyip yabancılara kasaların anahtarını verenlere saygı duymam mümkün değildir. “Ülkemizdeki yerli futbolcu üretimine yabancılarla sekte vurup Türk futbolunun yoluna taş koyanlar utansın!” desem aynaya bakacak birini tanıyor musunuz? Bizdeki yöneticilere eldeki yerli yeteneklerin “yabancısı” olmak çok yakışıyorsa yabancı sayısının azalmasına itiraz edenlerin korkaklığına da bizler yabancı değiliz!
Bizler yerde bulduğumuz gazete sayfalarını okuyarak büyüdük. Kıt kanaat yaşayan o güzel insanların yazıları mektup niyetine geçerdi. Her satırında bir mesaj vardı. Sosyal medyadaki trollerin, ekranlardaki cahillerin elimizden aldığı bir mesleğe sahibiz artık! Bizim kitabımızda milyon dolarlık villalarda oturanların mesleği olamazdı gazetecilik!
Birkaç yıl önce yolun kenarında yere serdiği gazetelerin üzerinde el örgüsü kaşkol satan yaşlı bir kadın tanımıştım. Kaşkolleri çok ucuza satıyordu da “niye bu fiyat?” diye sormuştum. “Kendim örüyorum” demişti, “işçilik almıyorum.” Kadın emekli bir öğretmendi, çocukluğumun aydın ve merhametli öğretmenleri gibi. Gazeteci olduğumu söyleyince “bizler sizlerle yollarımızı çoktan ayırdık” demişti de kaşkolleri neden gazete kağıtlarının üzerine serdiğini o yüzden sormamıştım.
Bu haber ile ilgili düşünceleriniz nedir? Yorumlarda paylaşabilirsiniz.
deebi.net | Spor Haberleri
Burgazada Eczanesi 